کد مطلب:3253 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

بعضي از افراد به كساني كه طلبه ميشوند، توصيه مي كنند لباس نپوشند و با همين لباس عادي تبليغ كنند. دليل آن افراد اين است كه مردم به اين لباس بدبين شده اند؛ چگونه بايد به اين شبهه پاسخ داد؟

اگر چه پوشيدن يا نپوشيدن لباس طلبگي ارتباطي به شخصيت حقيقي افراد ندارد، نيز تأثيري بر آن نخواهد گذارد، اما به عنوان نماد و ابزار تبليغ، كاربرد وسيعي دارد. شخصي كه طلبه ميشود، اگر بخواهد تبليغ دين كند با پوشيدن اين لباس مقدس ، خود را به عنوان عالم به احكام و معارف ديني معرفي ميكند تا بشناسند و بدانند احكام اسلامي و اصول و فروع دين را بايد از چه كسي بياموزند.

البته در اين بين هستند كساني كه خودسازي نكردهاند و با پوشيدن لباس طلبگي، از اين موقعيت سوء استفاده ميكنند يا نااگاهانه موجب بد گماني ديگران مي شوند، با اين حال دليل نميشود شخصي كه به خاطر تبليغ اسلام به طلبگي رو ميآورد و به اين هدف مقدس ايمان و اعتقاد دارد، به خاطر عملكرد غلط بعضي كه منجر به سوء ظن افراد شده يا ميشود ، از پوشيدن لباس روحاني منصرف شود، بر عكس، چنين فردي ميبايستدر اين راه قاطعانهتر عمل كند تا با الگو شدن نزد مردم، نقايص و كاستيهاي ديگر هم صنفان خود را جبران كند. به عبارت ديگر افراد شايسته بايد اين لباس را بپوشند، تا شأن و مقام روحانيت و ارزش اين لباس حفظ شود. كنار رفتن افراد شايسته ، به معناي تأييد كار كساني است كه احياناً از اين لباس استفاده نامطلوب ميكنند.

نيز بايد يادآوري كرد افراد و شخصيت هاي با عظمتي چون حضرت امام را كه هيچ كس حداقل در قرن اخير به پايه او نرسيده است. او همين لباس را ميپوشيد و يا مانند علامه طباطبايي و شهيد مطهري.

پس به خاطر حرف ديگران نبايد از ادامه كار مأيوس شد. لباس روحانيت داراي پيام است و آن، دعوت به اسلام و ياد خدا و آخرت ميباشد. در اين شرايط كه زخم زبانها زياد شده، پوشيدن لباس روحانيت يك نوع مجاهده با نفس حساب ميشود كه اگر براي خدا باشد، ثواب دارد. اين تصور كه بدون اين لباس، بهتر ميتوان از دين اسلام تبليغ كرد، به دلائل متعدد نميتواند مورد قبول باشد. از مهم ترين آفات اين تفكر، جدايي انداختن بين دين و روحانيت است واين فكر اشتباه كه مردم معارف و حقايق دين را از شخص غير روحاني بهتر و صحيح تر ميآموزند.